Metody leczenia haluksów

Zachowawcze – bezoperacyjne leczenie haluksów

Problem haluksów

Haluksy mają silne podłoże genetyczne a ich leczenie polega głównie na zatrzymaniu postępu choroby. Metody nieinwazyjne, czyli nieoperacyjne, to najskuteczniejsze metody na zahamowanie schorzenia. Stosowane długoterminowo i sumiennie dają bardzo dobry efekt zarówno przeciwbólowy jak i kątowy.

Placówki chirurgiczne zachęcając pacjentów do wykonania kosztownych operacji coraz częściej negują skuteczność metod nieinwazyjnych, co jest niewątpliwą marketingową manipulacją. Na stronach wielu placówek operujących haluksy możemy znaleźć nieprawdziwe hasła mówiące, że operacja stanowi jedyną skuteczną metodę leczenia, która zapewnia brak powikłań oraz gwarantuje brak nawrotów wady. Tymczasem żadna placówka operująca nie zagwarantuje pacjentowi, że haluks się nie odtworzy. Tym bardziej, fikcyjnym jest stwierdzenie o braku efektów ubocznych operacji. Pacjentowi po operacji grozi m.in. brak czucia w palcu, trudno gojąca się rana a nawet w skrajnych przypadkach amputacja palca. Tymczasem leczenie haluksów nieoperacyjne daje 100% gwarancję braku efektów ubocznych.

Do metod leczenia zachowawczego (nieoperacyjnego) haluksów zaliczamy:

• szeroko pojętą fizjoterapię, oraz
• stosowanie aparatów korygujących.

Fizjoterapeutyczne leczenie haluksów

• fizykoterapia – leczenie haluksów czynnikami fizykalnymi. Zaleca się stosowanie jonoforezy lub fonoforezy z użyciem żeli przeciwzapalnych (uzyskujemy efekt przeciwbólowy bez zażywania tabletek),
• masaż okolicy haluksa oraz stopy – wykonany przez fizjoterapeutę lub automasaż pozwoli rozluźnić lub napiąć odpowiednie grupy mięśniowe,
• kinezyterapia – ćwiczenia na haluksy do systematycznego wykonywania w domu, wzmocnią mięśnie i utrzymają prawidłowy zakres ruchomości palucha koślawego (przykładowe ćwiczenia opisane w zakładce „profilaktyka haluksów”),
• terapia manualna – techniki manipulacyjne wykonywane przez terapeutę mają na celu uruchomienie stawu, z charakterystycznym odgłosem „kliknięcia”,
• taping – systematyczne aplikacje taśm medycznych elastycznych (tzw. kinesiotaping) lub taśm sztywnych powodują aktywną korektę halluksów podczas chodu. Przykładowa aplikacja wykonana z taśm elastycznych pokazana jest na rysunku.

Leczenie haluksów przez stosowanie aparatów korygujących

Stosowanie aparatów korygujących halluksy to metoda znana od lat, w której w ostatnim czasie dokonuje się ogromny postęp technologiczny. Poniżej najczęściej stosowane metody korekty.

Klin międzypalcowy – separator na haluksy

Wykonany z żelu medycznego lub silikonu separator na haluksy, który umieszcza się pomiędzy paluchem a pozostałymi palcami. Palec koślawy jest tym samym odseparowany od innych palców. Jest to metoda o znikomej skuteczności kątowej, ale daje efekt przeciwbólowy i zapobiega otarciom podczas gdy paluch zachodzi na pozostałe palce.

Zawiasowy aparat na haluksy

Specjalny aparat na haluksy ma postać szyny z innowacyjnym systemem zawiasowym, pozwalającym na ruch w stawie śródstopno – paliczkowym. Z zalet należy nadmienić, że możliwe jest używać aparat na haluksy podczas chodzenia.

Operacyjne leczenie haluksów

Na świecie znanych jest ponad 160 różnych procedur chirurgicznych, dotyczących sposobu operowania haluksów. Większość z nich nosi swoje nazwy od nazwisk wynalazców danej metody. Operacja haluksa polega na ścięciu narośli kostnej po przyśrodkowej części stopy oraz na korekcie ustawienia stawu śródstopno – palcowego palucha i jest to typowy zabieg chirurgiczny. Najczęściej korektę uzyskuje się poprzez nacięcie pierwszej kości śródstopia i zespolenie elementów. Do najbardziej popularnych metod leczenia operacyjnego haluksa zalicza się metody Chevron, Scarf, Ludloff i Akin.

Operacja haluksa – sposoby cięcia kości

Operacja haluksa – przebieg zabiegu

1. cięcie skórne o długości ok 5 cm,
2. przecięcie torebki stawowej,
3. przecięcie więzadła poprzecznego śródstopia,
4. usunięcie nadmiaru tkanki kostnej (buniotomia),
5. przecięcie I kości śródstopia,
6. ustalenie i zespolenie odłamów,
7. zszycie torebki stawowej,
8. szew skórny,
9. opatrunek i obuwie ortopedyczne.

Operacja haluksa jest zabiegiem chirurgicznym i wymaga pobytu w szpitalu. Pacjent przebywa w nim około 2 dni. Gips lub obuwie ortopedyczne należy nosić przez okres 4 – 6 tygodni. Ból okołooperacyjny wymaga u większości pacjentów silnej farmakoterapii. Obrzęk może utrzymywać się od 4 do 5 miesięcy po zabiegu.

Operacja haluksa – możliwe powikłania i efekty uboczne

• niesatysfakcjonujący efekt kosmetyczny,
• przecięcie nerwu podczas zabiegu, co skutkuje brakiem czucia w palcu,
• zaburzenia gojenia rany oraz zaburzenia zrostu kostnego,
• konieczność unieruchomienia stawu śródstopno – palcowego (tzw paluch sztywny, który uniemożliwia prawidłowe przetoczenie stopy podczas chodu),
• w skrajnych przypadkach konieczność amputacji palca,
• przewlekłe dolegliwości bólowe,
• możliwy nawrót choroby (szacuje się, że do nawrotu haluksów operowanych najprostszymi metodami chirurgicznymi dochodzi u 80% pacjentów w ciągu dwóch lat od operacji),

Biorąc pod uwagę możliwe skutki uboczne operacji należy obiektywnie stwierdzić, czy jest ona absolutną koniecznością.

Należy pamiętać, że po zabiegu operacyjnym należy stosować specjalny but ortopedyczny odciążający przodostopie – np. Orto-But z naszej oferty.